و بالاخره وصال

 

وصالی مقدس... رسمیت یافتن عشقی دیرینه... نزدیک تر شدن قلب ها... دلدادگی ای شدیدتر... حرکتی تازه... هدفی والا... گرچه باز هم فاصله ها... 

پینوشت:  

1- شاید باورش سخت باشه و سخت تر از اون تجربه اش. اما درست 10 روز پس از وصالمون دوباره از هم دور شدیم!... دوری ای که شاید چند سال دیگه طول بکشه. فقط خدا می دونه چه دردی بر روح و تنمون هست. فقط خدا می دونه چه روز و شب هایی رو دور از هم می گذرونیم... اما همونطور که تا حالا ثبات قدممون رو در عشق ثابت کردیم از این پس هم به امید یاری خدا و عشق همدیگه برای هم صبوری خواهیم کرد تا وقتی شرایط پیش هم بودنمون مهیا بشه. ولی نمی دونید صبوری چقدر برامون سخته... 

2- این روزها درگیری کاریم خیلی زیاده و واقعا فرصت وقت گذاشتن روی وبلاگ رو ندارم. برای همین هم بخاطر پست های کوتاه و دیر به دیر می بخشید.