اولین دیدار

به قلم بهارنارنج : 

بسم الله العشق 

امروز ۱۶ اردیبهشت ۸۵ !! ساعت حدود ۸ صبح ... بیتابی.. دلهره ... کی خواهد آمد این آبی آرام بلند؟ با شاخه گلی سرخ به انتظار آمدنت بودم ...

... سلام "یاس رازقی من"...

یادمه لحظه اول که دیدمت خجالت کشیدم تو چشمات نگاه کنم..و این حادثه شیرین بارها برام تکرار شد...

دختری از جنس آسمان .. از آن سو می آید .. آرام قدم بر میدارد.. میداند که قلبم دیوانه وار برایش میطپد.. سلام میکند...از شوق دیدنش انگار جان میسپارم ..و از اینجا برای من تولدی دیگر است ..آغازی از عشق ...

سالگرد دیدار رویایی من با تو

رو بهت تبریک میگم عزیزم

پینوشت:بیتابتم .. چند روزه به خاطر این روز خاص شور و شوق عجیبی دارم ... تو این روز قشنگ با تمام وجودم بهت میگم ...

                                                          دوستت دارم                                

                                                                                                     رامین تو

                      .......................................................................................

                                                               به قلم یاس رازقی :

ناباوری بود و دلهره... تردید که آیا مرد این سفر هستم؟... آرام آرام به جلو گام برمیداشتم... طپش قلبم را میشنیدم... باورم نمیشد... من ... دخترک مغرور و تنهای قصه ها هم روزی... این منم؟!

شب بوی من زیر درخت نارونی ایستاده بود... در هیبتی موقر، متین و مردانه... دوست داشتنی... چهره ای آرام و آسمانی... سلام... و نگاه هامان که خیلی گذرا از چهره ی هم گذشت و به زمین خیره شد... و بعد... گام هامان یکی شدند... آرام و بیتاب... شانه به شانه ی هم قدم زدیم... سکوت بود و سکوت... اما غوغائی عجیب در دل هامان برپا بود... در دل، آرام آرام با امید و اطمینان یا علی گویان دل به پاکی نفس هایش دادم...

گاه می اندیشم تقدیر را که چه زیبا... کاش لیاقت عشقت را داشته باشم...

و امروز در سالگرد آن دیدار روحانی، شکر خدا گویان از اعماق قلب خسته ام به تو تقدیم میکنم نوای دل را:

"عاشقانه میخواهمت"

                                                                                                     رازقی تو