شمارش معکوس برای پایان این هفت سال سخت

۱

.

۱۳۹۰/۱۲/۱۱ :  امروز عصر یه جشن کوچیک تو خونه بابام میگیریم. لباس عروس می پوشم و آتلیه هم میرم. فردا ظهر هم که پرواز داریم و طبق قرار قبلی، چون برا عقدمون جشن کامل داشتیم، حالا بجای عروسی میریم سفر. فقط یه روز دیگه مونده...

فقط ۱۶ روز دیگر

چشم باز کنید تمام ذرات دنیای من... چیزی به روشنای آسمانم نمانده است. صبح از پشت همین پنجره در خواهد زد... بوی سپند در کوچه های خیس دنیایم پیچیده است... ۱۶ روز دیگر از این کوچه، دخترک و پسرک این سال های طوفانی رد خواهند شد. مترسک ها ناچار خواهند شد برای شادیشان هلهله کنند. زمان به پای عشق و شادیشان زانو خواهد زد.  

+ این روزا خیلی درگیرم. منتها درگیری های شیرین. مشغول آماده کردن خونه ی عشقمون برای یه اتفاق بزرگیم. مشغول تکمیل جهیزیه. برنامه ریزی برای روزهای دو نفره. همش به سال های گذشته فکر میکنم و شیرینی اینکه بعد از هفت سال سختی داریم به هم میرسیم.

شمارش معکوس برای بزرگترین اتفاق این وبلاگ!

حرفای ناگفته زیاده، ولی چه فایده گل من؟ داد و امون از این جدایی...

روزهای پرماجرایی را می گذرانیم. جدالی بزرگ با تمام این سال های سخت. هر روز ماجرایی تازه دارد و تصمیمی تازه و عکس العملی تازه! ولی اگر ما همان دخترک و پسرک روزهای سخت دوری و دلدادگی هستیم، هیچ چیز نخواهد توانست ما را از پای درآورد. بشمارید دوستان نازنین همیشه همراه. چه شما که با حرف هایتان همیشه همدم و همراه دلدادگی هایمان بوده اید و چه شما که خاموش و بیننده بوده اید. بشمارید این روزها را. قول میدهم عدد شمارشتان به ۴۰نرسیده، اینجا از وصال خواهم گفت...

چیزی تا وقوع آبی ترین حادثه ی این وبلاگ و سال های سخت و طوفانی اش نمانده... چیزی تا زانو زدن همه ی آن مترسک ها نمانده... چیزی تا پیوند همیشگی من و بهارنارنجم نمانده... چیزی تا صفر شدن فاصله ی دست هامان نمانده...

خانه ی یاسی رنگ و زیبایی انتظار عاشقانگی های ما را می کشد... باور می کنید؟!... سقف مشترکی که نام من و بهارنارنجم بر آن است... آشنا و فامیل مشغول شادی و تهیه ی لباس برای جشن وصال ما هستند... باور می کنید؟!

آسمان به ستارگانش خبر میدهد ماه را به جشن ما بیاورند. زمین به فرشتگانش مژده ی وصال ما را می دهد. بشمارید دوستان نازنین. به زودی نوشته های دلگیر عشق آلود این وبلاگ جای خود را به خبر از وصال خواهند داد.