باور...

باورم نیست هنوز...

چه عاشقانه از پس کوچه های خلوت دلتنگیمان آمدیم و... و چه غریبانه از پس آن کوچه ی دلگیر هر یک به سوئی رفتیم... یادم نمیرود چگونه هر دو، درد را در دل محبوس و اشک را از چشمانمان گرفتیم تا آن یکیمان غصه دار نشود...

لااقل خودم را خوب یادم هست که لحظه های آخر بین بغض هایم نفس عمیق میکشیدم و پلک بر هم نمیزدم تا مبادا اشکهایم جاری شود و قلبت را به درد آورم... حتی وقتی میدیم اشک در حال حلقه زدن در چشمان زیبای تو است، با خنده سعی در شاد کردنت داشتم....

اما... وقتی مطمئن شدم از پیچ آن کوچه ی دلگیر پیچیدی در را بستم و... و براستیکه چه غریبانه بر دیوار تکیه داده و گریستم...

و اینک...

باورم نیست هنوز سهمم از آن همه انتظار دیداری کوچک شد و دیگر بار فاصله ها...

لعنت بر این فاصله ها که زندگی را از من میگیرند...

نفرین بر این فاصله ها که همیشه برایم حسرت آورده اند و...

و تو خود بهتر میدانی درد مرا...

بین آدم ها که هستم... هر کلام عاشقانه شان به یکدیگر و هر نگاه پر محبتشان به سادگی دلم را میشکند... چراکه یادم از دوری عشق خودم می آورد...

درس... دانشگاه... کار... هیچ کس... هیچ چیز نمیتواند مرهم این قلب خسته باشد... دلخوشی ام تنها زنگ تلفن و sms و امید برای دیدار بعدی است... و" این تمام سهم من از حضور توست"...

اما...

این را باور دارم... که جز تو آرامم نیست و جز تو نمیتوانم حرفی برای عشق داشته باشم.

این را باور دارم که جز تو سعادتم نیست...

عقل و عشق... همه و همه... تنها تو را برایم فریاد میکنند... همین!

حقیقت عمیق قلبم را دریاب و در اعماق قلب خویش درک کن

اینکه:

"رامین من"...؟

برای توام تا زنده ام... حتی اگر از آن من نباشی...!!

 چرا که "باور دارم" حتی اگر برای من نباشی هم عاشقم...

پس اینک که با منی خدا را بر این موهبت شکر میگویم...

پاسدار لطفش هستم...

و عاشقانه میکوشم لیاقت قلب پاک و اندیشه ی خدائی ات را بدست آورم...

و...

 از خدا میخواهم زیستن تا ابدهای زندگیم در کنار تو را به من هدیه کند

یا علی

پینوشت: برای دوستان عزیزی که خواسته بودن بدونن ارتباطمون به چه شکلی هست و تو کدوم مرحله از ارتباطمون هستیم عرض میکنم که خواستگاری خونواده ها انجام شده. اما هنوز جواب نهائی مشخص نیست. اما خانواده ها از ارتباطمون مطلعند.

دیدار بعد از ماه ها انتظار

بسم الله العشق

پس از ۵ ماه دوری... بیقراری... انتظار... درماندگی...درد...رنج... هزاران بغض شکسته در گلو...

امروز...

یاس رازقی:

اینجا... تو با من... دستانم دست های پاکت را در آغوش میگیرد... و قلبی که دیوانه وار از حرم نفس های تو میزند... ماه هاست که آروزی فشردن این دست ها فریاد تنهائی های من است... دیرزمانیست که "خیال" حضورت همدم لحظه های من است... و اینک خودت... خود تو... "رامین"... پیش من هستی... برای خودم... امروز ماهگرد تولدت هم هست... مبارکِ چشمان پاکت...

بهارنارنج:

وتو ای آبیِ آرام بلندم ... پیش من که هستی انگار همه زیبایی عالم با من است ... انگار خدا ... به من نزدیکتر است ... کاش میتوانستم چشم در چشمان پاک تو عاشقانه برای تو اشک بریزم ... دستانت را آرام میگیرم ... نگاهم میکنی ...

                                                                  "دوستت دارم"

پینوشت: امروز بعد از ماه ها دوری و دلدادگی بالاخره با هم و کنار هم هستیم... اما... افسوس که ساعاتی دیگر... دوباره دوری آغاز خواهد شد و دلتنگی غوغا خواهد کرد...

روز تولد تو ...

بسم الله العشق

همیشه دوست داشتم قشنگترین روزها و لحظه های زندگیم رو با تو  و پیش تو باشم . دستام تو دستات باشه .. سرت رو شونه هام .. تموم لحظه هام رو بهت هدیه کنم .. تموم خوبی هام .. دنیای قشنگ و آسمونی که باتو دارم .. بهت بگم .. یاس رازقی من .. من.. همه زندگیم رو از تو  به خاطر تو و به عشق تو دارم ..

 باورم کن که همه هستیم فدای توست

امروز یعنی زیباترین و بهترین روز زندگی من .. روز تولد آسمونی تو ..  از دیشب بیقرارت بودم .. باز هم ازت دورم و توی دنیایی از فاصله دارم برات دردودل میکنم.. اینبار یه کم دورتر.. هوا ابریه .. بارون اومده .. همه فکرم اینه که کاش توی این روز قشنگ دستات تو دستام بود .. عاشقانه .. زیر بارون قدم میزدیم ...

و من همه هستی تو را میخواهم .. عشق بهاری من ...

تولدت مبارک عزیزم

دوستت دارم

رامین تو