احساس دین می کنم...

شب میلاد آقاست... آرام و قرار ندارم... پرنده های وجودم احساس اسارت می کنند و مدام بر در و دیوار تن می کوبند... احساس دین می کنم... به حضور مقدسی که هر جا کم بودم ، اون نداشته هایم را لبریز از داشتن کرد... احساس دین می کنم... کاش سعادت حضور داشتم... کاش میشد حریم امن حرمش پناه دنیا مشغولی هایم شود... احساس دین می کنم... باید جبران کنم... من این عشق و این زیبایی ها را به برکت وجود مقدس حضرتش دارم... باید جبران کنم... 

سرگذشت عشق ما عجیب گره خورده است به مولا رضا... گرچه هر دو بعد مسافت زیادی با مشهد داریم اما اولین پیمان عشقمان را در شرایطی بستیم که در حرم مولا بودم. با یک تماس تلفنی از روی صحن... اولین شعری که برای عشقم سرودم را از روی صحن برایش خواندم... یک روز قبل از خواستگاری نهایی من مهمان امام رضا بودم و یک روز پس از خواستگاری که منتهی به نامزدی زیبایمان شد محبوبم مهمان مولا بود... خرید عقدمان به دلایلی در مشهد انجام شد!!! که این دلایل انگار تنها بهانه ای زیبا بود برای آنکه در این حادثه ی مهم نیز در جوار آقا باشیم... چند روز قبل از عقدمان دوباره من سفری به مشهد داشتم... 

و ما به هم رسیدیم... و یکی از نذرهای زیبایمان زیارت دوباره ی آقا بود برای آنکه با تمام وجود از او سپاسگذاری نماییم... که این نذر هم ماه گذشته ادا شد... که ان هم سرشار از حادثه هایی زیبا بود که انگار فقط آن وجود روحانی برایمان مقدر کرده بود... 

گفته های من شاید برای شما تنها یک نوشته باشد از خاطراتم... اما برای من دنیایی از ناگفته های دیگری در خود دارد... تنها آقا و عشقم می دانند چه رازها و نیازها و اشک ها و دردودل هایی در این حوادث نهفته است... گفتنش آسان نیست... 

تعدادی از عکس هایی که در آخرین سفرمان به مشهد گرفتیم را در ادامه مطلب قرار دادم...

این عکس ها حرفه ای و هنری نیستند... تصاویر شخصیمان را از آن ها حذف کرده ام...ساده اند و با موبایل گرفته شده اند... اما برای من دنیایی از خاطرات مقدس آن بارگاه آسمانیند... 

1- اینجا گرفت آرام ، دلم ، بین این واگویه های بی امان...

2- اینجا گره زدم دلم را... 

 

3- اینجا مهمان خانه ای بودیم که بر سفره اش نوشته بود:  

ای دوست خوش آمدی تو بر سفره دوست                   این دوست که مهر اوست در هر رگ و پوست 

4- اینجا و در این لحظه وداع کردم و دل را گرو عشق نهادم...: 

  

سخن از مولا که بسیار است اما... یا حق. 

و اما معشوق محبوبم... زمینی پاره ی قلبم ، عزیزم...  

چقدر دلم می خواهد در این شب زیبا باز هم تکرار کنم که: دوستت دارم...