اولین سالگرد ازدواج

 فردا ، هفت فروردین 89 اولین سالگرد شبی است که با ستاره ها وصالمان را به هلهله نشستیم... 

میخندی و دل در خنده هایت می بازم. می رقصی و دل در شادمانی ات می بازم. یکسال پر از عشق و شکوه و طراوت از آن شب رویایی گذشت... یکسال از آن شب که دست هایمان برای همیشه در دستان یکدیگر قرار گرفت گذشت. آنسان که دیگر هیچ قانون و قاعده ای نمی تواند ما را از هم بگیرد... یکسال از آن شب زیبا که چشم دشمنانمان در نمایش عشقمان کور شد گذشت... یکسال از آن شب که خدا من و تو را به عنوان بسم الله... همسر... به آسمان و زمین معرفی کرد گذشت...

و چه زیباست که امروز با گذشت یکسال از آن حادثه ی زیبا همه چیز هنوز به همان طراوت و حتی بیشتر است... چقدر خوب است که هنوز وقتی مرا در آغوش میگیری ضربان های شدید قلبم زمزمه ی لحظه های توست... چقدر خوب است که من و تو هنوز هم نگران از دست دادن یکدیگریم... چقدر خوب است که تو اینسان پرتلاش در حال ترسیم زندگی زیبایمانهستی... چقدر خوب است که با هم از هیچ به همه چیز رسیدیم... چقدر خوب است که هنوز برای هم تازه ایم . انگار در حماسه ی دلدادگی ما هر روز نقطه ایست برای کشف شدن. و بی شک این همان قدرت عشق حقیقی است...   

پینوشت: امروز تولدمه. چطور وصف کنم چقدر خوشحالم از اینکه در روز تولدم کنار معشوقم هستم؟؟؟؟ 

بعدا نوشت: 

89/1/15 : دنبال یه موضوع بودم که یه عکس جالب تو اینترنت پیدا کردم. اینو ببینید:  

 

ما تو سالگرد ازدواج به همدیگه هدیه های زیادی دادیم با ارزش های مادی و معنوی متفاوت. از دوربین دیجیتال گرفته تا شمع! یکی از هدیه هایی که رامینم بهم داد یه جفت گردنبندهای مونث-مذکر بود که تصویر قرار گرفته روش تصویر بالاست. یه عکس با موبایل ازش گرفتم نمیدونم چقدر میتونه واضح باشه. اما کلا بین هدیه هاش این یکیو خیلی بیشتر دوست داشتم. حس اینکه لنگه ی دیگه ی این گردنبند پیش اونه حس زیباییه: 

 

نمیدونم تو عکس چقدر براتون مشخصه. هر کدوم از گردنبندها دو تیکه اند. و مثل یه کتاب باز میشن(کتاب ماجرای عشقمون) یه سمت کتاب سفیده (سپیدی تقدیرمون) و یه سمت طلایی (رسیدن به هدف طلاییمون) و تعبیر نهاییمون : گوشه ی پایین هرکدوم یه نگین داره (یگانگی عشقمون).