دلم گرفته...

دلم گرفته ، دوباره هوای تو رو داره  

                          چشمای خیسم ، واسه ی دیدنت بی قراره
                                                                این راه دورم خبر از دل من که نداره
 

آروم ندارم ، یه نشونه می خوام واسه قلبم
                         جز این نشونه واسه چیزی دخیل نمی بندم
                                                               این دل تنهام دوباره هوای تو رو داره 

 

خواب بر چشم های خیسم حرام شده است. نه خوابم می برد و نه فکر تو از سرم به در میشود...  نه روز و نه شب. دل از همه چیز بریده ام... فقط به تا ابد با تو بودن فکر میکنم...

با تمام وجود احساس درماندگی و یاس می کنم... آرزوی مرگ میکنم... دندان هایم را به هم میفشارم و بی صدا گریه میکنم... فقط گریه میکنم. فقط گریه. 

حساس شده ام. به شدت شکننده. با دنیا غریبه شده ام. فقط روزها و شب ها را میشمارم تا زودتر این 10 ماه و یک هفته و سه روز بگذرد و رها شوم... تا پر بگشایم... تا پرواز کنم...

پاک شو... خالص شو... ناب شو دخترک... این صدا مدام در خلوتم میپیچد و در آخر درمانده به سایه ای چنگ می زنم که خیلی زود محو می شود... زیر لب زمزمه میکنم: دل باخته ام... عاشق شده ام... تاوانش را می دهم... عاشقی میکنم...  و باز درهای آسمان باز می شود... خدا به من لبخند میزند و من فقط اشک می ریزم... 

+ تنها دلخوشی این روزهام فقط و فقط شنیدن صدای توئه. هیچ چیز ... هیچ چیز نمیتونه به اندازه ی حرف زدن با تو و شنیدن صدات آرومم کنه... وقتی صداتو از پس کیلومترها میشنوم دوباره همه ی امیدها میاد تو دلم... دوباره شاد و جوون میشم... آرامش عجیبی میاد سراغم... دوباره و دوباره و برای هزارمین بار عاشق میشم...