پنجمین سالگرد آشناییمون

مرد من!... نمونه!... بی همتا!... عجیب!... باور نکردنی!... فراتر از زمینیان!... با چه ترکیب کلماتی وصف کنم چقدر از اینهمه پاکی ات تعجب میکنم! چطور باور کنم یک مرد تا این اندازه میتواند وفادار و پاک باشد؟ همسرم؟ با آنکه هرگز به قدر ذره ای به تو بی وفایی نکرده ام اما وقتی اینهمه وفاداری تو را میبینم از خود شرمنده و بیزار می شوم! و شرمنده ی طپش ها و نگرانی های قلب پاک تو...

و اما بعد: 

امروز پنجمین سالگرد آن حادثه ی روحانیست... پنجمین سالگرد شبی که خدا با من آشتی کرد ... و من متولد شدم... و فرشته ها در گوشم اذان گفتند... پنجمین سالگرد شبی که پنجره های آسمان رو به من آغوش باز کردند و رازقی ها مرا به عشق معرفی نمودند... پنجمین سالگرد شبی که برای همیشه تمام شد... تنهایی هایم را می گویم! آن شب که ساده آمدم و ساده عاشق شدی... ساده باور کردم و ساده دل بستی... ساده خندیدم و ساده خندیدی... تصویری که از آن شب همیشه در خاطرم مانده پسرکی است که بال هایش را را از میخ دیوار بر میدارد و دخترکی که با آرامش قدم می زند و احساس میکند دنیا چقدر قشنگ است! 

+ امشب وقتی زیر لب با آرامش خدا را شکر گفتی برای لحظه ای تمام خاطرات این چند سال پیش چشمانم زنده شد... سال های سختی که نمی توانم باور کنم من توانسته ام آن را تحمل کنم!  

+ این هجده آبان هم گذشت و من دور از توام ... تو در حسرت چشمان من و من در حسرت دست های تو... تو در حسرت خنده های من و من در حسرت حرف هایت... تو عاشق... من عاشق...